Najciekawsze atrakcje w Tarnobrzegu – TOP 12 atrakcji turystycznych

Co warto zwiedzić w Tarnobrzegu?

Tarnobrzeg to urokliwa miejscowość, która znajduje się w południowo-wschodniej części Polski. Jej historia zaczyna się w 1593 roku, kiedy to król Zygmunt III Waza wydał przywilej fundacyjny miasta pieczętując tym samym wieloletnie starania rodziny Tarnowskich. Znacznie starsze i bogatsze dziejowo są jednak obecne na jego terenie dzielnice, w tym Miechocin i Wielowieś, których korzenie osadnictwa sięgają VI-VIII wieku. Do tego w rejonie dzisiejszego Jeziora Tarnobrzeskiego natrafiono na ślady cywilizacji z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Mimo to, Tarnobrzeg kojarzony niegdyś z siarkowym zagłębiem, dziś to wciąż jeszcze nieodkryty przez turystów, bo dopiero rozwijający się ośrodek turystyczny. Głównym jego atutem oprócz bogatej historii i jej śladów, na które natrafimy między innymi w rodowej siedzibie założycieli miasta, dziś Muzeum – Zamku Tarnowskich, jest jego współczesne oblicze, z powstałym w miejscu dawnej kopalni siarki przepięknym Jeziorem Tarnobrzeskim. Co zatem warto w Tarnobrzegu zobaczyć? Jakie są najciekawsze atrakcje turystyczne w samym mieście, ale i jego okolicy? Tego właśnie dowiecie się z dzisiejszego artykułu! Zapraszamy do lektury!

Spis treści:
1. Gdzie leży Tarnobrzeg?
2. Co warto zobaczyć w Tarnobrzegu?
3. Lista najciekawszych atrakcji turystycznych w Tarnobrzegu
• Muzeum – Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu
• Kolekcja Dzikowska w Tarnobrzegu
• Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej w Tarnobrzegu
• Kościół św. Marii Magdaleny w Tarnobrzegu
• Rynek miejski w Tarnobrzegu
• Pałac Myśliwski w Tarnobrzegu
• Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego w Tarnobrzegu
• Synagoga i kirkut w Tarnobrzegu
• Jezioro Tarnobrzeskie
• Tyrolka w Tarnobrzegu
• Las Zwierzyniecki w Tarnobrzegu
• Sandomierz

Tarnobrzeg to miasto, które znajduje się w północnej części województwa podkarpackiego, w południowo-wschodniej części Polski, niecałe 80 kilometrów od Rzeszowa, czyli stolicy województwa. Jego niezaprzeczalnym atutem jest położenie w Kotlinie Sandomierskiej, na pograniczu Równiny Tarnobrzeskiej i Niziny Nadwiślańskiej, w widłach Wisły i Sanu, na prawym brzegu Wisły, z malowniczym i niezwykle czystym Jeziorem Tarnobrzeskim. Jest to najdalej wysunięta na północ miejscowość regionu karpackiego, którą otaczają malownicze lasy, wchodzące terytorialnie w skład Puszczy Sandomierskiej.

Tarnobrzeg to miasto z bogatą historią, którego atutem jest też niezwykle atrakcyjne położenie. Miejscowość ta przypadnie do gustu zarówno turystom lubiącym odkrywać ślady przeszłości, obcować ze sztuką, jak i tym, którzy preferują wypoczynek na łonie natury. Warto więc zacząć od punktów emblematycznych tego urokliwego miasta, czyli architektonicznych perełek, które znajdują się na jego terenie. W jego granicach usytuowane są bowiem tak charakterystyczne obiekty, jak rodowa siedziba założycieli miasta, dziś Muzeum – Zamek Tarnowskich ze słynną Kolekcją Dzikowska, Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej z obrazem słynącym z cudów, czy kościół św. Marii Magdaleny z neogotyckimi freskami. Okolice Tarnobrzega stanowią natomiast idealne tereny do pieszych i rowerowych wędrówek. Dokoła miasta znajduje się wiele pięknych terenów, w tym międzywale Wisły – powołane, ze względu na szczególnie cenne walory przyrodnicze, jako obszar natury „Tarnobrzeska Dolina Wisły” w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000, Jezioro Tarnobrzeskie z wodą pierwszej klasy czystości, jedną z najdłuższych plaż i atrakcyjną infrastrukturą turystyczno-rekreacyjną, czy Las Zwierzyniecki ze starymi okazami drzewostanu, a także tajemniczymi betonowymi kręgami rozpalającymi wyobraźnie poszukiwaczy przygód. Do tego na terenie Tarnobrzega ulokowanych jest wiele ciekawych szlaków turystycznych. Na uwagę zasługuje chociażby ścieżka historyczno-przyrodnicza „Śladami górnictwa i przemysłu siarkowego”, która powstała dla upamiętnienia przedsiębiorstwa i ludzi, którym powojenny Tarnobrzeg zawdzięczał rozwój i awans społeczno-gospodarczy. Siarkową historię Tarnobrzega odkryjemy także w jedynym w Polsce Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego. Jak więc widać, w Tarnobrzegu każdy znajdzie coś dla siebie. Przybliżmy zatem kilkanaście największych atrakcji turystycznych Tarnobrzega i okolicy!

Zamek Tarnowskich to dawna siedziba założycieli miasta, czyli rodu Tarnowskich, a dzisiaj najcenniejszy zespół zabytkowy Tarnobrzega, w którym mieści się muzeum. Zachowane archiwalia, a także badania archeologiczne i architektoniczne pozwalają sądzić, że początki tej majestatycznej budowli sięgają nawet czasów średniowiecza. Obiekt niegdyś znajdował się na terenie wsi Dzików, która później została wcielona do miasta, jednak nie od samego początku swego istnienia był w rękach Tarnowskich. Jak można bowiem wyczytać na stronie Muzeum: od budowy „dworu wieżowego” do momentu sprzedaży Dzikowa Tarnowskim w roku 1522, upłynęło półtora wieku, w związku z czym właścicieli mogło być w tym okresie nawet kilku. Tarnowscy wchodząc w posiadanie Dzikowa nabyli go od Toporczyków z Ossolina (późniejszych Ossolińskich). Tym to sposobem dzikowskie dobra na przeszło cztery stulecia włączono w obręb dóbr Leliwitów.

W czasie swojej historii zamek był kilkukrotnie rozbudowywany i przekształcany. W 1809 roku rezydencja została niemal doszczętnie zniszczona przez Austriaków podczas wojny polsko-austriackiej. Odbudowana i przebudowana została dopiero po klęsce powstania listopadowego, gdy Tarnowscy postanowili zamieszkać na stałe w Dzikowie, przynależnym wówczas do austriackiej Galicji. Kolejna ważna rekonstrukcja miała miejsce od 1928 do 1929 roku, po pożarze, który nawiedził zamek w 1927 roku. W latach od 2007 do 2015 roku przeprowadzono rewaloryzację zamku Tarnowskich z przeznaczeniem go na siedzibę tarnobrzeskiego muzeum. Dzięki zachowanym opisom, inwentarzom i fotografiom zamku, zwłaszcza unikatowej serii zdjęć wykonanych w 1917 roku, udało się odtworzyć zamkowe wnętrza. Wróciło do nich wiele oryginalnych mebli i sprzętów, w tym przede wszystkim dzieła sztuki. Wizyta w Zamku Tarnowskich jest więc gratką zarówno dla miłośników historii, jak i sztuki.

Największą atrakcją tarnobrzeskiego Muzeum jest budowana przez ponad 100 lat sławna Kolekcja Dzikowska, na którą składają się obrazy polskich i europejskich mistrzów od XVI do XX wieku. Za jej początek uznaje się niewielki zbiór miniatur i portretów rodzinnych zgromadzony w Dzikowie jeszcze w XVIII wieku. Główny trzon zbioru powstał w I połowie XIX wieku, a jego twórcami byli Jan Feliks Tarnowski, znany bibliofil, polityk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego oraz jego małżonka Waleria ze Stroynowskich Tarnowska, malarka miniaturzystka. Wówczas na przełomie 1803 i 1804 roku podczas podróży do Włoch Tarnowscy zakupili ponad 130 obrazów. Wśród nich znalazły się dzieła takich artystów jak: Bonifazio de Pitati Veronese, Federico Barrocci, braci Carracci, Andrea Sacchi, Leandro Bassano, Salvator Rosa. Na przestrzeni następnych dziesięcioleci dochodziło do kolejnych wzbogaceń kolekcji między innymi o zakupy ze zbiorów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, w tym dzieł Thomasa Wijcka czy Jana Piotra Norblina. Kolejny ważny etap rozwoju Kolekcji przypadł na okres przełomu XIX i XX wieku, kiedy to powiększył się znacznie za sprawą przedostatniego dziedzica Dzikowa, Jana Zdzisława Tarnowskiego. Wzbogacił on bowiem galerię malarstwa o dzieła zarówno artystów polskich, w tym Juliusza i Wojciecha Kossaków, Kazimierza i Józefa Pochwalskich oraz Jacka Malczewskiego, jak i zagranicznych, w tym Aleksandra Pocka oraz Paula Chabasa. W niezmienionej formie kolekcja przetrwała do okresu II wojny światowej, kiedy została podzielona i rozproszona. Dzięki wsparciu Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu tarnobrzeskie muzeum zakupiło od Tarnowskich w 2021 roku odzyskaną po wojnie część Kolekcji Dzikowskiej w ramach prowadzonego przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów Programu Ministra „Rozbudowa Zbiorów Muzealnych”. Ostatnia część kolekcji, licząca ponad 70 artefaktów, w tym kolekcja broni białej, obrazy, meble i rzeźby wróciły do Zamku Tarnowskich w roku 2023. Tym samym w rodzinnym gnieździe znajdują się obecnie wszystkie ocalałe po wojnie zbiory tworzące słynną Kolekcję Dzikowską.

Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej to kolejny zabytkowy kompleks, na który warto zwrócić uwagę podczas wizyty w Tarnobrzegu. Jest to piękny, barokowy kościół, do którego przylegają zabudowania klasztorne dominikanów. Stanowi on główną siedzibę katolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a przyległe do niego budynki są siedzibą męskiego konwentu Zakonu Kaznodziejskiego. Kompleks znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie centralnego placu miasta, czyli placu Bartosza Głowackiego. Historia klasztoru dominikanów w Tarnobrzegu nierozerwalnie wiąże się z obecnością na tym terenie rodu Tarnowskich i znajdującym się w ich zbiorach obrazem Świętej Rodziny, zwanym też obrazem Matki Bożej Dzikowskiej. Obraz pierwotnie znajdował się w kaplicy zamku w Dzikowie. Tam zaczął słynąć z cudów w konsekwencji czego w 1675 roku biskup krakowski Andrzej Trzebicki ogłosił go cudownym. Odtąd do Dzikowa pielgrzymować zaczęły tłumy wiernych, w efekcie czego podjęto decyzję o budowie świątyni, w której cudowny wizerunek mógłby być wystawiony. Obraz przeniesiono do drewnianego kościółka, a pod koniec XVII wieku dominikanie podjęli prace nad budową kościoła murowanego. Projektodawcą był Jan Michał Link. W 1705 roku biskup Stanisław Biegański konsekrował murowany kościół wraz z ołtarzem. W ciągu następnych dziesięcioleci uzupełniano wyposażenie wnętrza kościelnego, w tym wspaniały ołtarz wielki, stanowiący oprawę dla cudownego obrazu Matki Boskiej Dzikowskiej.
<

Zmieniał się też sam kościół. Projekt kolejnych zmian dostarczył między innymi Jan Sas-Zubrzycki, a zakładał on dostawienie naw bocznych, budowę dwóch wież frontowych wraz z nadbudową kruchty. Prace te zrealizowano na początku XX wieku, rezygnując z wieży północnej. Niestety, podczas I wojny światowej został znacznie uszkodzony dach kościoła, zaś w 1915 roku także chór, organy, sklepienia i witraże. Niezbędna była więc renowacja, która rozpoczęła się w 1930 roku. W czasie walk obronnych w 1939 roku uszkodzona została między innymi wieża kościelna. Dość szybko usunięto jednak zniszczenia. Kilkakrotnie odnawiany w okresie powojennym, kościół stanowi dziś prawdziwą ozdobę Tarnobrzega. W 1934 roku dzięki zaangażowaniu hrabiego Tarnowskiego, utworzono tu parafię pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP.

Na mapie zabytkowych obiektów Tarnobrzega znajdziemy także kościół św. Marii Magdaleny. Jest to murowana gotycka świątynia, powstała na miejscu drewnianej kaplicy, której początki sięgają czasów panowania księcia Henryka Sandomierskiego, kiedy to według szacunków parafię erygowano około 1160 roku. Kościół zbudowany z czerwonej cegły, był kilkakrotnie rozbudowywany. Najstarszą jego częścią jest gotyckie prezbiterium powstałe prawdopodobnie z fundacji możnych z rodu Awdańców. Centralną jego część stanowi barokowy ołtarz główny. Ozdobą prezbiterium jest również piękne gotyckie ostrołukowe sklepienie o dwu zwornikach, z kamiennymi żebrami. Na jednym z nich znajduje się inskrypcja o treści „MURATO ANNO DOMINI MCCCXL” lub „MCCCCXL”, co też pozwala datować zakończenie budowy miechocińskiego kościoła na 1340  lub 1440 rok. Zabytkowe prezbiterium połączone jest z nawą główną rozbudowaną o ostatnie dwa przęsła w latach od 1843 do 1845 roku. Od północy do nawy dobudowana została w latach od 1930 do 1931 roku kaplica według projektu lwowskiego architekta Ludmiła Gyurkovicha, zaś od północy do prezbiterium przylega gotycka zakrystia pierwotnie nakryta dachem pulpitowym, która w okresie baroku nadbudowana została o dodatkową kondygnację, której nadane zostały cechy architektury barokowej. Przez wieki w wspomnianej nadbudówce znajdowała się licząca kilkaset tomów biblioteka parafialna, którą w 1923 roku uporządkował i skatalogował Michał Marczak, archiwista i bibliotekarz Tarnowskich z Dzikowa.

Miechociński kościół wciąż skrywa wiele tajemnic. Podczas prac konserwatorskich prowadzonych w 1992 roku na ścianach i sklepieniu prezbiterium natrafiono na znakomicie zachowane, pochodzące z XV wieku monumentalne polichromie ścienne. Pod warstwą tynku skrywały się motywy biblijne, prezentujące scenę ukrzyżowania i zwiastowania, a także wici roślinne. Postacie te mają aż 2 metrów wysokości! Z kolei na południowej ścianie odkryto wizerunek bestii. Jest to postać z głową konia, ptasim tułowiem, ogonem i tylnymi łapami o kształcie ptasich pazurów i ludzkiej stopy w szpiczastym pantoflu. Bestia unosząc głowę połyka krzew winorośli. W kościele warto również zwrócić uwagę, na najstarsze zachowane elementy wyposażenia, do których zalicza się późnogotycki wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego znajdujący się w głównym ołtarzu, kamienną chrzcielnicę wykonaną z czerwonego piaskowca szydłowieckiego w 1484 roku oraz metalowe kute drzwi prowadzące z prezbiterium do zakrystii. Pod posadzką kościoła znajdują się trzy krypty, z których dwie zlokalizowane są w prezbiterium, a ich miejsca oznaczone są w posadzce krzyżami. Natomiast trzecia z nich znajduje się w sąsiedztwie ołtarza Matki Bożej Nieustającej Pomocy, do której wejście przy okazji prac remontowych prowadzonych w latach 30-tych XX wieku zostało zamurowane, a zejście do niej zasypane.

Kolejną bardzo ciekawą atrakcją w Tarnobrzegu jest rynek miejski, a konkretniej Plac Bartosza Głowackiego. Jest to główny plac miasta znajdujący się w jego historycznym centrum. Pierwotnie to właśnie tutaj mieścił się tarnobrzeski rynek główny, na którym znajdował się ratusz, pręgierz i areszt. Tutaj także odbywały się jarmarki oraz patriotyczne wiece. Niestety, ratusz spłonął w czasie I wojny światowej, a obecnie o jego istnieniu przypomina niewielkie wzniesienie, które jest naturalną mini sceną dla wielu wydarzeń kulturalnych i rozrywkowych. Do dziś zachowały się jednak kamieniczki otaczające plac. Pochodzą przeważnie z II połowy XIX wieku oraz początku XX wieku. Rozlokowane są wzdłuż trzech pierzei placu Bartosza Głowackiego oraz nieodległych ulic: Sandomierskiej, Kościuszki, Jasińskiego i Sienkiewicza. Reprezentują kamieniczki i domy wzniesione w stylu skromnego eklektyzmu lub domów małomiasteczkowych. Plac nazwany został imieniem bohatera narodowego z czasów insurekcji kościuszkowskiej, którego pomnik stanął tam w 1904 roku, dla uczczenia 110 rocznicy Insurekcji Kościuszkowskiej. Był to pierwszy i przez długi czas jedyny w Polsce pomnik poświęcony chłopu. Jego twórcą jest krakowski rzeźbiarz Michał Korpal. Pomnik miał przypominać o sile drzemiącej w prostym ludzie, o wielkim patriotycznym zrywie, jakim było powstanie kościuszkowskie, ale też być namową do walki o wolną Ojczyznę. Współcześnie, pomnik jest miejscem, przy którym odbywają się miejskie uroczystości patriotyczne. Sam plac Bartosza Głowackiego jest dziś popularnym miejscem spotkań mieszkańców. W miesiącach letnich cieniem pod parasolami kuszą liczne ogródki gastronomiczne, a w upalne dni ochłodę niesie fontanna. Odbywają się tam koncerty, pikniki, jarmarki, w tym doroczny Jarmark Dominikański, w pierwszy weekend sierpnia.

Pałac Myśliwski w Tarnobrzegu, to kolejny zabytek w mieście, który jest gratką dla miłośników historii. W czasach I Rzeczypospolitej Mokrzyszów należał do dóbr królewskich, a po I rozbiorze Polski wszedł w skład dóbr rządowych Cesarstwa Austrii. Przed rokiem 1848 dobra mokrzyszowskie zostały zakupione przez Schindlera, Niemca mieszkającego na Morawach. Pierwszy etap prac związany z budową pałacu z parkiem oraz przyległego folwarku zostały wykonane do 1853 roku. Dalsze prace budowlane i wykończeniowe prowadzone były pomiędzy 1876 a 1893 rokiem. Po Schindlerze dobrami mokrzyszowskimi zarządzała berlińska spółka Maks i Artur Fraucke. W 1905 roku spółka sprzedała Mokrzyszów Zofii Tarnowskiej, czyli dziedziczce dóbr dzikowskich. W 1916 roku Tarnowscy przekazali pałac w Mokrzyszowie na „Zakład Wychowawczy dla sierot wojennych”. Od 1929 roku w pałacu mieściła się Szkoła Rolnicza Męska, którą uroczyście otwierał Prezydent RP prof. Ignacy Mościcki. Po wojnie, w wyniku zmian ustrojowych majątek Tarnowskich został przejęty przez państwo. Od 1951 roku w pałacu działał Państwowy Dom Dziecka, który funkcjonował tam do roku 1982. W tym samym czasie, w latach od 1954 do 1955 roku, w kilku pokojach pałacu swoją tymczasową siedzibę miało biuro dyrekcji „Kopalni Siarki Tarnobrzeg – w budowie”. Po roku 1982 w pałacu mieściło się Wojewódzkie Pogotowie Opiekuńcze w Tarnobrzegu, a następnie pałac z parkiem przejął Instytut Kształcenia Nauczycieli w Tarnobrzegu. W późniejszych latach pałac jeszcze kilkukrotnie zmieniał właścicieli. Aktualnie w pałacu mieści się Oddział Podkarpackiego Centrum Edukacji Nauczycieli w Rzeszowie. Na terenie trzy hektarowego parku oprócz opisanego pałacyku myśliwskiego pełniącego funkcje dydaktyczno-konferencyjno-bankietowe, centrum posiada bazę socjalno-noclegową o nazwie „Dworek pod lipami”, kształtem przypominającą klasyczny dworek polski. Budynki otoczone są pozostałościami po historycznym założeniu parkowym z pięcioma wiekowymi pomnikami przyrody.

Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego w Tarnobrzegu ulokowane jest w zabytkowym spichlerzu dworskim, który został wzniesiony w 1843 roku. Budynek ten to relikt dawnego folwarku na Wymysłowie (obecnie dzielnica Tarnobrzega), będącego fragmentem dóbr Tarnowskich. Jest to piętrowa, murowana budowla o zachowanych wewnątrz oryginalnych stropach belkowanych, która została wzniesiona w stylu późnego klasycyzmu, wedle projektu ówczesnego właściciela dóbr dzikowskich, Jana Bogdana Tarnowskiego. W latach od 1989 do 1991 został przeprowadzony jej gruntowny remont i adaptacja na potrzeby muzeum. Obecnie jest to jedyne na świecie muzeum siarki, w którym można podziwiać ekspozycję przedstawiającą historię i tradycje górnictwa siarkowego. Wystawy podzielono tematycznie na dwa główne działy: siarka w dawnej Polsce i tradycje górnicze oraz polski przemysł siarkowy. Pierwsza z nich prezentuje metody wydobycia, przetwórstwa, zastosowania siarki od średniowiecza do XX wieku oraz opisuje tradycje, opowieści, wierzenia, symbole i obrzędy górnicze, zaś druga przedstawia informację na temat złóż siarki i budowy geologicznej miejsc wydobycia surowca, a także prezentuje kolekcję okazjonalnych kufli górniczych. Na terenie muzeum istnieje również mały skansen, obejmujący sprzęty i maszyny górnicze, które były wykorzystywane w zamkniętych już kopalniach. Dodatkowo, w zbiorach Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego znajduje się również Panorama Odkrywkowej Kopalni Siarki w Machowie, która pochodzi z pierwszego siarkowego ośrodka kultury „TAPIMA”. Do tego na murze zewnętrznym budynku wmurowano oryginalną, mosiężną tablicę z lat sześćdziesiątych, która została zdemontowana z dawnej siedziby Tarnobrzeskiego Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (SITG), a tuż obok niego stoi armata przeciwlotnicza 76 milimetrów.

W Tarnobrzegu można też natrafić na ślady przedwojennej kultury żydowskiej. Pierwsze wzmianki o tarnobrzeskich Żydach pochodzą z końca XVI wieku, a na początku XVII wieku społeczność żydowska w Tarnobrzegu miała już bóżnicę. Kolejna została zbudowana w 1718 roku, natomiast w 1727 roku odnotowano istnienie kirkutu, czyli cmentarza żydowskiego. Do dzisiejszych czasów przetrwał jednak tylko cmentarz przy ul. M. Dąbrowskiej, a także budynek dawnej synagogi z XIX wieku. Synagoga ta powstała na miejscu starej, drewnianej bóżnicy, która uległa spaleniu. Zniszczony podczas II wojny światowej budynek po zakończeniu wojny służył przez wiele lat jako magazyn zboża. W latach 70-tych został odremontowany i obecnie główną siedzibę ma w nim Miejska Biblioteka Publiczna w Tarnobrzegu. Budynek synagogi wzniesiony był na planie prostokąta, a ściany i sklepienie głównej sali modlitewnej pokryte były polichromiami. Współczesna bryła budynku odbiega jednak od pierwotnego wyglądu. Na ścianie dawnej synagogi znajduje się tablica „Pamięci Tarnobrzeżan Żydów obywateli naszego grodu”. Podobnie, nie bez uszczerbku do czasów współczesnych dotrwał tak zwany nowy cmentarz żydowski, który znajduje się przy ul. Marii Dąbrowskiej. W wyniku zniszczeń dokonanych w latach II wojny światowej oraz w okresie po wyzwoleniu, w jego obrębie zachowało się zaledwie kilka macew. Na skraju cmentarza znajduje się odbudowany w 1966 roku ohel, w którym spoczywają zasłużeni cadykowie. Jest to bardzo ważny obiekt, do którego pielgrzymują chasydzi z całego świata.

Mawia się, że kto nie był nad Jeziorem Tarnobrzeskim, ten nie był w Tarnobrzegu. Nie będzie więc przesady w stwierdzeniu, że od kilku lat jest to jeden z najpopularniejszych kierunków podkarpackiej turystyki, nazywany Perłą Podkarpacia. Miejsce to okrzyknięto cudem ekologii, gdyż teren zdegradowany przez górniczy przemysł, na którym przed laty działała największa kopalnia siarki w Europie i jedna z największych na świecie (wydobycia zaprzestano w 1992 roku), udało się przywrócić naturze. W miejscu kopalni utworzono przepiękne i niezwykle czyste Jezioro Tarnobrzeskie o powierzchni blisko 500 hektarów, liczące ponad 40 metrów głębokości i 11 kilometrów linii brzegowej. To drugi pod względem wielkości akwen wodny na Podkarpaciu i czwarty najgłębszy, wśród sztucznych zbiorników.

Turystów przyciąga tu przede wszystkim krystalicznie czysta woda. To dlatego, że przy zalewaniu wyrobiska 90 procent wody, którą tutaj wpuszczono, miało pierwszą klasę czystości. Dla utrzymania tego efektu, co roku jej część jest spuszczana do Wisły, a wiosną zastępuje się ją czystą wodą. Tak więc wymianie podlega aż 5 milionów metrów sześciennych wody! Jak magnes na turystów działa też najdłuższa w południowej Polsce, bo licząca ponad 2 kilometry piaszczysta plaża i otoczenie pełne atrakcji. Akwen jest świetnym miejscem do uprawiania sportów wodnych, w tym żeglarstwa, kajakarstwa, windsurfingu oraz kitesurfingu. Do tego działają tutaj dwa wyciągi do wakeboardingu i baza nurkowa, za pośrednictwem której można wyruszyć w podwodną podróż na głębokość nawet 42 metrów. Nad brzegiem akwenu funkcjonuje też stanica wodniacka i keja, a także liczne wypożyczalnie sprzętu pływającego. Powiększana każdego roku infrastruktura turystyczna to również komfortowe parkingi, ścieżki pieszo-rowerowe, baza gastronomiczna, lokale, w których w sezonie odbywają się koncerty, imprezy taneczne, boiska do piłki siatkowej, park linowy, pole namiotowe i kemping.

Nie każdy zdaje sobie sprawę, ale druga najdłuższa tyrolka w Polsce znajduje się… nad Jeziorem Tarnobrzeskim! Na miejscu rozciągnięto dwie liny długie na pół kilometra, które biegną obok siebie i pozwalają zjeżdżać w parach. Różnica wysokości pomiędzy miejscem, z którego rozpoczyna się zjazd i tym, w którym się kończy wynosi 20 metrów. Droga wiedzie zarówno przez łąki, jak i część jeziora, tak więc po drodze można podziwiać piękne okoliczności przyrody. Do tego prędkość zjazdu może osiągnąć nawet 60 kilometrów na godzinę, w związku z czym atrakcja ta to świetny zastrzyk adrenaliny!

Kolejna gratka dla miłośników natury to Las Zwierzyniecki, który znajduje się w północno-wschodniej części Tarnobrzega. Ten sporych rozmiarów kompleks leśny to pozostałość po Puszczy Sandomierskiej, dziś miejsce życia wielu organizmów, niekiedy rzadkich i chronionych. Często są to gatunki związane ze starymi drzewami i drzewostanami w różnych stadiach życia, z czego aż 170 drzew to pomniki przyrody. W kompleksie leśnym Zwierzyniec i Jasień zostały utworzone dwie strefy ochronne dla gniazdującego tam bociana czarnego. W ramach obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej do rady miasta złożony został projekt uchwały w sprawie utworzenia Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego „Lasy Zwierzyniec i Jasień”. Zwierzyniec to więc idealne miejsce, aby odpocząć od zgiełku miasta, ulubione miejsce biegaczy, rowerzystów i spacerowiczów, ale też miejsce, które rozbudza wyobraźnie poszukiwaczy przygód, skrywające wiele tajemnic. Spacerując po lesie można bowiem natrafić na ukryty w leniej gęstwinie, w pobliżu linii kolejowej, zespół tajemniczych zbiorników, obecnie zalanych wodą. Są to betonowe kręgi o średnicy około 20 metrów. Jak informuje tablica umieszczona w pobliżu tajemniczych obiektów: betonowe kręgi w Lesie Zwierzyniec to pozostałość, po rozpoczętej tuż przed wybuchem II wojny światowej budowie Wytwórni i Bazie Magazynowej Państwowego Monopolu Spirytusowego. Była to inwestycja Centralnego Okręgu Przemysłowego dla potrzeb obronności kraju. Spirytus prawdopodobnie miał służyć do produkcji paliwa do samolotów. Budowę bazy przerwał jednak wybuch wojny.

Sandomierz to jedno z najpiękniejszych polskich miast, które znajduje się zaledwie kilkanaście kilometrów od Tarnobrzega! Miejscowość ta ma bardzo bogatą historię i jest malowniczo usytuowana na dwóch brzegach Wisły i siedmiu wzgórzach. To powoduje, że na miejscu można połączyć zwiedzanie historycznych budowli z aktywnym wypoczynkiem na łonie na natury. Wobec tego, warto zacząć od najciekawszych zabytków. Jedną z największych atrakcji w Sandomierzu jest brama opatowska, czyli główne, reprezentacyjne wejście do zabytkowej części miasta, a oprócz tego stary rynek z charakterystycznym ratuszem, królewski zamek oraz wielka katedra. Do tego w podziemiach miasta rozciąga się imponująca trasa turystyczna, gdzie do zwiedzania jest udostępnionych kilkadziesiąt różnych pomieszczeń, o bardzo tajemniczych nazwach, a nieopodal centrum miejscowości znajduje się okazały wąwóz lessowy oraz Góry Pieprzowe, z których rozpościera się iście magiczny widok na Wisłę i okolicę! Jak więc widać, w Sandomierzu, podobnie jak w Tarnobrzegu, każdy znajdzie coś dla siebie i dotyczy to zarówno miłośników zwiedzania miast, jak i osób lubiących spędzać czas w otoczeniu przyrody.

Zachęcamy również do odwiedzenia innych wpisów z kategorii atrakcje, w których między innymi przedstawiamy najciekawsze atrakcje turystyczne w Namysłowie.